CZYM DZIECKO ŻYJE, TEGO SIĘ NAUCZY

„Jeżeli dziecko żyje w atmosferze krytyki, uczy się potępiać.                                                         

Jeżeli dziecko doświadcza wrogości, uczy się walczyć.                                                         

Jeżeli dziecko musi znosić kpiny, uczy się nieśmiałości.                                                                

Jeżeli dziecko jest zawstydzone, uczy się poczucia winy.                                                     

Jeżeli dziecko żyje w atmosferze tolerancji, uczy się być cierpliwym.                                     

Jeżeli dziecko żyje w atmosferze zachęty, uczy się ufności.                                                     

Jeżeli dziecko jest akceptowane i chwalone, uczy się doceniać innych.                                      

Jeżeli dziecko żyje w atmosferze uczciwości, uczy się sprawiedliwości.                                  

Jeżeli dziecko żyje w poczuciu bezpieczeństwa, uczy się ufności.                                          

Jeżeli dziecko żyje w atmosferze aprobaty, uczy się lubić siebie.                                                         

Jeżeli dziecko żyje w atmosferze akceptacji i przyjaźni, uczy się tego, jak znaleźć miłość   w świecie.”

(Autor nieznany, Los Angeles 1991 r.)

Szanowny Rodzicu!

1. Na początku  wyjaśnij dziecku, co spowodowało, że nauka w szkole przeniosła się  w tak   nieoczekiwany i zaskakujący sposób do domu.

2. Wyjaśnij  dziecku, w jaki sposób zajęcia szkolne pomogą mu w życiu (czego nauczą się dzieci dzięki konkretnym zadaniom, podaj sposoby wykorzystania wiedzy lub umiejętności poza szkołą).

3. Zadbaj o   pozytywne informacje zwrotne – to  pomoże
 w budowaniu   samooceny  i   pewności  siebie , która z kolei jest drogą do samorealizacji.

4. Często przypominaj  dziecku,  że w nie wierzysz („Wiem, że to potrafisz...”, „Wiem, że sobie z tym poradzisz...”)

5. Unikaj  stwierdzeń typu: „Nie umiesz tego zrobić?! Przecież to takie proste!” –  taki sposób przekazywana informacja będzie miało demotywujący wpływ na Twoje dziecko.

6. Nie wymagaj zbyt wiele od dziecka, obecna sytuacja  może być  przytłaczająca nie tylko dla nas dorosłych , ale również dla dzieci -  to nie czas na wygórowane wymagania.

7. Często rozmawiaj  z dzieckiem o tym, jak  się czuje, nie bój się zapytać, czy nie potrzebuje pomocy?

8. Nie  porównuj  osiągnięć  Twojego dziecka  podając za przykład rodzeństwa lub kolegów.

9. Zachęcaj  do samodzielnego rozwiązywania problemów, ale pomagaj, gdy sobie nie radzi.  tłumacz, wskazuj źródła wiadomości.

10. Wspieraj, ale nie wyręczaj!

11. Zapewnij  dziecku  w miarę możliwości dobre warunki do nauki .

12. Interesuj  się postępami dziecka, np. poprzez kontakt z wychowawcą, nauczycielem przedmiotu.

13. Zachęcaj do samodzielnego myślenia, podejmowania decyzji, rozwiązywania problemów.

14. Doceniaj dziecko za jego wysiłek, starania, a nie tylko za wyniki .

Pedagog szkolny

Danuta Leśniak